Τατίκιος

Βυζαντινός στρατηγός την εποχή του Αλέξιου A’ Κομνηνού (1081-1118). Ήταν τουρκικής καταγωγής αλλά χριστιανός. Το 1081 ενώ ήταν πριμηκήριος, δηλαδή αρχηγός των Τούρκων αποίκων, που είχαν εγκατασταθεί γύρω από την Αχρίδα της Μακεδονίας, συμμετείχε στην εκστρατεία του βασιλιά Αλέξιου A’ εναντίον του Ροβέρτου Γυσκάρδου, ο οποίος είχε αποβιβαστεί στην Αλβανία. Κατά την A’ Σταυροφορία διοικούσε σώμα ανδρών, με το οποίο ο βασιλιάς Αλέξιος ενίσχυσε τους σταυροφόρους στην επίθεση κατά της Νίκαιας, την οποία κατείχαν οι Τούρκοι. Μετά την παράδοση της πόλης αυτής παρακολούθησε με τον στρατό του τους σταυροφόρους και παρέλαβαν, στο όνομα του βασιλιά, τις πόλεις που κυρίευαν. Κατά την πολιορκία της Αντιόχειας (1097-98) ο Νορμανδός ηγεμόνας Βοημούνδος για να μην πέσει και αυτή η πόλη στα χέρια των Βυζαντινών, αποφάσισε να απομακρύνει τον βυζαντινό στρατό και χρησιμοποίησε το εξής τέχνασμα. Ανακοίνωσε στον T., δήθεν εμπιστευτικά, ότι οι Μωαμεθανοί εκστράτευσαν εναντίον τους με την προτροπή του βασιλιά Αλέξιου, αποφάσισαν να σφάξουν όλους τους βυζαντινούς στρατιώτες καθώς και τον ίδιο τον Τ. Αυτός πίστεψε τον Βοημούνδο, εγκατέλειψε το στρατόπεδο των πολιορκητών και έφυγε στην Κύπρο. Μετά από μερικά χρόνια (1103), ο Τ. διορίστηκε αρχιναύαρχος του βυζαντινού στόλου και με την ιδιότητά του αυτή καταναυμάχησε κοντά στη Ρόδο τον στόλο των Πισαίων, ο οποίος ερχόταν προς βοήθεια του Βοημούνδου, που βρισκόταν στη Συρία.